Konu sadece -kişisel, kesintisiz bir- “(1)Gestalt Algı Yanılgısı” olsa;… ya da sadece -kişisel, kesintisiz bir- “(2)Kruger-Dunnig Sendromu” olsa;… “Artık elden birşey gelmez, konu doğrudan ‘(3)TCK Madde 46’ya 1’e giriyor…” deyip çaresiz bir anlayışla karşılayıp susardık… Ama durum hiç de öyle
Sokrates’in “Bildiğim tek şey; hiçbir şey bilmediğimdir…” sözünün derinliği üzerine söylendiği tarihten günümüze kadar; kim bilir ne kadar çok şey söylenmiş ve yazılmıştır… “Bilemeyiz!…” Ama bu ünlü sözden dayanak alan her bir söz ya da yazı; ister istemez kendi koşulları
Bir yerde bol bulunduğu için hiç de yokluğu çekilmeyen; en fazlasına sahip olunduğu için de “o şey/ler/in” zenginlik sayılması, gayet sıradan bir şey… Burada bir sorun yok!…. Sorgulanarak irdelenmiş düşünce alanı da sayılan felsefe; ayrıca her türlü “sorgulanabilirliğe” açık olarak
Doğanın taklide ihtiyacı yoktur; o sadece -ve hiçbir şekilde- temsilci kullanmaksızın bizzat kendi kendisini geliştirerek gerçekleştirmeye devam eder. Ama doğadan doğal olarak gelmiş olan bizler, doğrudan doğruya doğayı; hatta olmadı doğanın taklitlerini üretmeye ihtiyaç duyarız. Bir karış boyuyla Buffer cinsi
Böyle bir konu başlığının ağırlığını bir sayfalık yazı ile bir yerden az ötedeki bir yere taşıyabilmek olanaklı mı? Ben sanmıyorum; hem ayrıca siz de öyle bir şey beklemeyin… Peki, deneyelim mi?… E, şu an ne yapıyoruz ki?… Güzeeel, başladık o
“Bazı öyküler bayrak gibidir; sayfaları yırtılsa bile devamını iç-görünüzle çözüp anlayarak tamamlayabilirsiniz…” UIA 2005 İstanbul sırasında Cemal Reşit Rey Salonu’nda sessiz sedasız bir panel yapılmıştı. ‘Sessiz sedasız’ çünkü masadaki konuşmacı sayısıyla izleyici sayısı neredeyse başabaş durumdaydı. O sırada bitişikteki Lütfi
“Her insanın yeteneği, kendi içinde saklı bir definedir. O defineye ulaşmak, mutlaka kendi içsel arkeolojisinin farkına olabildiğince erkenden varıp doğru kazıyı yapmakla olanaklıdır.” Bu işe başlarken, herhangi bir yanlış yapmamak için izlenecek en sağlam yol; en isteksiz, en ilgisiz, en
Dillere destan güzellikte bir örnektir; İspanya Hükümeti’nin Avrupa Birliği(AB)’ne girmeden 2 yıl önce, Ülke Mimarlık Politikası’na yön veren zorlu/kritik bir karara imza atması… Ülke Meclisi’nin onayından da geçen o kararda, dünyaya derler ki İspanyollar; “İspanya’da herkesin(kamunun) kullanımında olan resmi ya
İyi şeyler yapıldığını görmek; sonuçta insan olana huzurlu bir mutluluktan daha değerli ne verebilir ki?… Kötüler arasından iyi olanı bulup seçebilmek; gittikçe daha da zorlaşmadı mı sizce de?… Bir şu var, kötüler arasında sıradan ve çaresiz iyi kalmak ya da
Biliyoruz ki Mimarlık, bir “Yorumbilim(Hermeunetic) Alan” olarak kendini öncelikle kuramsal ve teknolojik temel bilim alanlarından başlayıp doğa bilimlerine oradan da birey davranışlarının bir başka çoklu ilişkiler alanı sosyal bilimlere ve sonunda da kültüre değinmeden varlık kazanamaz. Bugün ulaştığı “Bilgibirikimsel(Epistemolojik)” düzeyi;
