Mimari Dönüşüm ve 2022/23 Ülkeler Arası Gökdelen Ödülü Arsa spekülasyonu, göç, kentleşme, dijitalleşme gibi türlü çeşitli nedenlerle işlevini yitiren yapılar yıkılır, yerine yeni bir bina dikilir çoğu kez ama artık yıkyapçılık bir norm olmaktan çıkıyor. Şimdilerde rağbet mevcut binaları dönüştürmeye.
DAM’ın yaz programı 25 Haziran’da açılan “Antika Radikal – H. Bienefeld’in Kilise ve Villaları” sergisiyle başladı. DAM bu sergiyle Mimar H. Bienefeld’in (1926 – 1995) yapıtlarına bir göz gezdirme olanağı sunuyor. Sergide mimarın maket çalışmaları, çizimleri ve yapıtlarının güncel fotoğrafları
Yeni ‘Dam Notları’ için eski dosyaları karıştırırken tiyatro ve sinema sanatçısı, düşünür, yazar Peter Ustinov’un bir gazetede yer alan “dünyayı gülmek kurtarabilir” sözü üzerine tuttuğum notlar ve ayırdığım gazete kesikleri ilgimi çekti. ‘İşte’ dedim, yeni ‘Dam Notları’ ve o notlardan
Yeşil duvarlar, yeşil teraslar, düşey ormanda konutlar… DAM’da bu yılın ilk sergisi: kent yeşillendirme (Greening The City). *** Kent Yeşillendirme Sergisi’nde dijital gezinti yaparken, antika kent Babil’i betimleyen resim ve gravürlerde basamak basamak yükselen teras bahçeler geldi gözümün önüne. Romalı
Bir mimarlık öǧrencisinin isteǧi ve önerisi üzerine, Açık Planlama Notları’nı derlemek için dosyaları karıştırırken, ilk “Dam Notları” yazım gözüme ilişti: “Barok İdeal Plan’dan Aksonometriye Mimari Çizim Sergisi”, 30 Aralık 1985… 35 yıl… Ne güzel… Açık Planlama Adı üstünde, açık planlama:
Modern, geç modern, postmodern derken mimarlar sormaya başladılar Batı’da: “Mimarlıǧımız nereye?” Bu tür sorularla kafaları karıştırmanın belki bizde zamanı deǧil ama sormayıp da Batı’dan geri mi kalacağız? Kalmayalım ama bu konuda kafa patlatmadan önce mimarlıǧımızın modern gidişinde nerelere vardıǧına bir
DAM’ın sergiliǧinde, koca koca gökdelen maketleri arasında dolanırken… Gökdelenler kenti Hong Kong’u düşündüm. Yıllar önce DAM’da bir fotoǧraf sergisi açılmıştı: Darlıǧın Mimarisi-Hong Kong. Bir fotoğrafçı Hong Kong’un gökdelen ormanındaki konutlarda darlık ve sıkıntı içinde hayatı gözler önüne seriyordu. Gökdelen ormanında
1930’lu yılların başında İstanbul’un imar planı için davet edilen şehircilik mimarı Hermann Elgötz, 1934 yılında birinci seçilen, ana hatlarıyla onaylanan ve basılan İstanbul İmar Raporu‘nda İstanbul’un imar stratejisini şöyle belirlemiş: “Bu şehrin emsalsiz güzelliǧini istikbale kadar devam ettirebilmek için eski
Modern mimarinin öncülerinden Oscar Niemeyer, 2012’de, 104 yaşında, yeryüzünden ayrıldı. O’nun en son yapıtlarından biri de dünyaya ve mimarlıǧa bakışının billurlaştıǧı bir kitap: “Dünyayı Deǧiştirmeliyiz“ O. Niemeyer kitabına önsöz olarak Nâzım Hikmet’in bir şiirini almış: Yaşamak şakaya gelmez büyük bir
Ben. Dostlarımdan gayrı ne dikili bir aǧacım ne villam ne gecekondum ne de bir ‘göktırmalayanım’ var, İstanbul’da. Bir kedim bile yok, ama İstanbul’un sahibi, benim! Çünkü, İstanbul’u benimsiyorum. Çok dilli, çok dinli, “insan madeni” bu kent, beni yoǧurmuş, adam etmiş,
