Her toplum, kendisine özgü; nitelikli ya da niteliksiz; yeterli ya da yetersiz düzeyde bir “Demokrasi Kültürü”ne sahiptir. Yaşanmış ya da yaşanmakta olan hangi özgün tarihsel koşullar sürecinden geçilmiş ise birikimleriyle birlikte “Demokrasi Kültürü” de o süreçlerin aynası görevini yerine getirir.
Bu akşam (11 Mayıs 2023) İstanbul’un Kule Kızı, ışık gösterileri ve büyük bir tantana ile görücüye çıkarıldı. “Aslına yaraşır bir şekilde”, II. Mahmut zamanındaki “orijinal” haline sadık kalınarak, bir “bilim kurulu rehberliğinde” restore edilmiş haliyle… Bakalım İstanbul ne diyecek? Galata
Mimarlık Eğitim Kurultayları’nın 12.’sine doğru giderken; geçmişte kalan izlerden… Tüm Mimarlık Eğitimi’nin bütünsel yapısını bir bina olarak düşünmeye çalıştığımızda bu yapıyı oluşturan temel yapı bileşenlerinin de dersler (teorik, proje stüyo ve uygulama dersleri) olacağı sonucuna rahatça varabilirdik. Bu amaçla tasarlamaya
Yer sarsıntılarıyla yıkılan kentlerimizde çok sayıda eski eser de yerle bir oldu… Yıkılan eski eserler n’olacak? Hasar gören anıt yapılar nasıl onarılmalı? Hangi yapıların rekonstrüksiyonu yapılmalı?… Tartışılıyor… Ama bu tartışmalarda önemli bir eski eser göz ardı ediliyor. Üstüne pek kafa
Aslında bu konuda uzun uzun yazmayı düşünüyordum. Seçtiğim başlığı tekrar düşününce; nedense bütün yazacaklarımı bitirmişim hissine kapıldım. Öteden beri tartışmalarda bir düşünce ya da inancı eleştirirken çok yönlü düşünmemeyi yani argo tarzda “Düz Mantık” olduğunu ifade etmek için “Aristo Mantığı”
1930’lu yılların başında İstanbul’un imar planı için davet edilen şehircilik mimarı Hermann Elgötz, 1934 yılında, ana hatlarıyla onaylanan ve basılan İstanbul İmar Raporu’nda İstanbul’un imar stratejisini şöyle belirlemiş: “Bu şehrin emsalsiz güzelliğini istikbale kadar devam ettirebilmek için eski kültür, bugünün
Yalnızca insanlara değil; doğaya, çevreye, ahlaka, kuşa, kediye, kanuna, binaya, yönetmeliklere, trafiğe, sevgisizliğe, konuşmaya, imara, sevgiye, kaplumbağaya, ahlaksızlığa, sözlerimize, yazdıklarımıza; ama her zaman, her yerde, her şeye… Adalet duygununuz doyuma ulaşsa bile; “eğer ortada bir Hukuk gerçekleşmemiş yani açıkça yoksa!…
Mimari Dönüşüm ve 2022/23 Ülkeler Arası Gökdelen Ödülü Arsa spekülasyonu, göç, kentleşme, dijitalleşme gibi türlü çeşitli nedenlerle işlevini yitiren yapılar yıkılır, yerine yeni bir bina dikilir çoğu kez ama artık yıkyapçılık bir norm olmaktan çıkıyor. Şimdilerde rağbet mevcut binaları dönüştürmeye.
Yazının başlığını görür görmez; neden öyle gülümsediniz ki?… Belki de ciddi bir şeyler yazacaktım… Neyse; ben de gülmüştüm zaten… İsterseniz kolaylık olsun diye yine William Shakespeare’in bir tanımıyla başlayalım: “Tiyatro, insanı insana; insanca anlatma sanatıdır…” Ne kadar da arı-duru, özlü
23 Mart 2000, Kız Kulesi’ni de kiç ettiler Kentimizin geçmişine karşı umursamazca, kaba, yıkıcı bir tavır takınmak, hangi ruh halinin (kültür anlayışının) dışa vurmasıdır? Araştırılabilirdi, ama şu kadarı belli ki bu tür tavırların temelli nedeni değer bilmezliktir. *** Pisa Kulesi,
